Hestia Cathy Diggory

Ad: Hestia Cathy Diggory
Başka bir karakterim için yaptığım rp'dir. Umarım sorun olmaz =).
Sağanağın altında oturuyordu Nestra. Fakat yağmur zayıf bedenini değil, düşüncelerle dolu ruhunu ıslatıyordu. Sulusepkene dönüşmekte olan yağmurun içindeki tüm kötü izleri temizleyeceğini biliyordu Nestra. Yağmura yardımcı olabilmek için gözlerini kapattı ve kendini soyutlamaya çalıştı...

Sağanağın altında öylece otururken, yalnızlıkla çerçevelenmiş hüzünlü bir resme bakar gibi hissediyordu kendini... Öyle değil miydi zaten? Yalnızlıkla mühürlenmemiş miydi? Onun kaderi buydu.

Anıları gelip onu bulurken, hayallerinin arasında bir yolculuğa hazır olmadığını hissediyordu. Ama baskın çıkan taraf düşünceleri oldu ve anıları gelip onu sarmaladılar. Artık ruhuyla birlikte bedeni de ıslanıyordu ve yağmur damlaları yüzünde kayarcasına ilerleyip onu ürpertiyorlardı.

İlk olarak ismini düşündü. Delphine Nestra Perséll. Delphine ismi, ünlü kehanet merkezi Delphi'den geliyordu. Ona göre bu isim ona çok uyuyordu çünkü genelde bir Delphi kehaneti kadar anlaşılmaz oluyordu...

İkinci ismiyse, Helena'nın ikizi Clytemnestra'dan geliyordu. Büyük ihtimalle annesi, Clytemnestra ismini uzun bulup kızına kısaca Nestra demeyi yeğlemişti. Hoş, ona yeterince Nessa demeden kaçıp gitmişti ya...

Soyadı olan Perséll ise, mitolojiye fazla dokunmuyordu. Nestra'ya göre böylesi daha iyiydi. Zira eğer soyadı da mitolojiden seçilseydi, kendini başka bir yerdeymiş gibi hissedecekti.

"Nestra, nerelerdesin?"

Nestra, sesi duyunca gözlerini hızla açtı ve irkildi. Bu ses, en fazla duyduklarından biriydi ve zaman içinde tınısı ona monoton gelmeye başlamıştı. Tıpkı çevresindeki herşey gibi klişeydi bu ses, eskiydi, aşina olduklarından biriydi. Oysa Nestra yenilik istiyordu.

"Burdayım baba." diye yanıtladı. Gereğinden fazla konuşmak âdeti değildi ve en az konuşmak istediği zamanlardan birinde yakalanmıştı.

"Yine düşüncelere mi daldın? Bazen başka bir çağdan gelmiş gibi görünüyorsun..."

"Zaten başka bir çağa ait değil miyim?" diye yanıtladı Nestra, gülümseyerek. Babası da gülümsedi. Çevreye yayılan sıcak sevgi hissedilebiliyordu. Nestra'nın içine yağmurla dolan tüm hisler bir anda çekilip yokoldu.

Babası, yavaş ve kararlı adımlarla ilerledi ve kızının yanına oturdu. Başını kaldırıp gökyüzüne baktı ve bir süre sonra yağmurdan gözün gözü görmeyeceğini tahmin etti.

"Sen değişik bir kızsın Nestra. Oturup gözlerini kapattığında, sanki tüm büyü dünyasından uzaklaşıyor gibi oluyorsun." dedi babası tuhaf bir sesle.

"Değişiklik iyidir." diye yanıtladı Nestra kısaca.

Yağmurun altında bir süre daha oturdular ve hiç konuşmadılar. Sağanak giderek hızlanıyordu. Nestra giderek rahatsızlandığını ve üşüdüğünü hissediyordu. Sanki babası da onunla aynı şeyleri hissediyormuş gibi doğrulmaya yeltendi.

"Hadi eve gidelim Nestra. Daha fazla ıslanmamak için şemsiyemi çağırıyorum." dedi yağmurdan soluğu kesilmiş bir vaziyette.

Nestra onaylarcasına başını salladı. Babası asasını kaldırıp, "Accio şemsiye!" derken, yağmura veda etmek için başını kaldırıyordu ve gülümsüyordu...